Zabytki Głogówka
Renesansowy zamek - położony jest w zachodniej części miasta, powyżej doliny Osobłogi. Nieznana jest jego dokładna data powstania. Z prac archeologicznych wiadomo jednak, iż na przełomie XIII-XIV wieku Opolscy Piastowie posiadali tu swoją warownię. W 1562 r. Jan Oppersdorff wydzierżawił miasto i w przeciągu dziesięciu lat zbudował okazałą rezydencję utrzymaną w stylu renesansowym, zachowaną częściowo do naszych czasów. Kolejny właściciel zamku Jan Jerzy II rozbudował obiekt, dobudowując m.in. cztery wieże, które nadały jej charakter obronny. Wzniósł również basztę więzienną przylegającą do murów, zamykającą centrum miasta. Kolejna faza rozbudowy to rządy Jana Jerzego III, który dobudował skrzydło wschodnie, tzw. zamku dolnego, zamykając tym samym obiekt, tworzący już rodzaj czworoboku. Zamek składa się z połączonych ze sobą (od strony północnej) dwóch części – zamku górnego i dolnego; obie posiadają po trzy skrzydła zabudowań, które tworzą plan zbliżony do litery "U". Zabudowania nie są zestawione symetrycznie; cały kompleks zamkowy ma nieregularny układ przestrzenny z otwartym dziedzińcem. W obecnym wyglądzie zamek zawiera cechy architektury zarówno obronnej jak rezydencjonalnej. Obronny charakter poświadczają położenie zamku, zintegrowanie go z obwarowaniami miejskimi, wysunięte poza lico elewacji zewnętrznych wieże i monumentalne przypory. Do cech architektury rezydencjonalnej zamku należą m.in. układ przestrzenny i ukształtowanie elewacji, które są częściowo zdobione dekoracją architektoniczną i rzeźbiarską. Zamek nadal dzieli się na zamek dolny i górny. Budowlę zdobią narożne wieże, kamienne portale, dekoracje rzeźbiarskie i kaplica z polichromią Franciszka Sebastiniego. Całość otacza zabytkowy park.
Oppersdorffowie władali zamkiem do 1945 roku czyli do końca II wojny światowej. Ostatnim ordynatem zamku z rodu był Wilhelm Karol Jan, który uciekł przed Armią Czerwoną do zachodnich Niemiec.
Zamek posiadał bibliotekę, której zbiory uchodziły za jedne z najbogatszych na Śląsku. Ok. 13 tys. woluminów zostało po wojnie zdeponowanych w Bibliotece Śląskiej w Katowicach. W zamkowej kaplicy św. Jana Chrzciciela, znajdują się freski ścienne ilustrujące żywot patrona. Są one dziełem Franciszka Sebastiniego, wykonane zostały w XVIII w.
Baszta strażniczo-więzienna – zbudowana w 1595r. Obecnie siedziba Muzeum Regionalnego.
Wieża wodna – wzniesiona w 1597r. z inicjatywy Jerzego Oppersdorffa zaopatrywała miasto w wodę przez okres 300 lat. Zastosowane urządzenia, zdobycze XVI wiecznej myśli technicznej, pozwalały wtłaczać wodę pozyskaną w rejonach Osobłogi i drewnianymi rurami kierować do studni umieszczonych na ulicy Zamkowej i Rynku.
Ratusz - wzniesiony w 1608 r. Był kilkakrotnie modernizowany. Jest budynkiem wzniesionym na planie prostokąta, podpiwniczony, ma trzy kondygnacje i jest nakryty dachem dwuspadowym. Kondygnacje oddzielono gzymsami przebiegającymi wzdłuż całej bryły, przy czym gzyms koronujący zawieszony jest na konsolach. Ponad bryłą góruje ośmioboczna wieża, wyrastająca z północnej części dachu, z gzymsami dzielącymi kondygnacje, metalową galeryjką i zwieńczona hełmem z podwójną latarnią i ostrosłupowym daszkiem. Najbardziej dekoracyjny jest szczyt południowy, podzielony gzymsami i pilastrami, o falistym wykroju z renesansowymi spływami. Na południowych narożach budynku widnieją dwa kamienne posągi z 1774 r. autorstwa Jana Schuberta: św. Florian i św. Jan Nepomucen. Na szczególną uwagę zasługuje pomieszczenie ze sklepieniem kolebkowym, w którym mieści się obecnie sala posiedzeń. Jego ściany zdobi siedem interesujących stylizowanych fresków, przedstawiających najistotniejsze wydarzenia z przeszłości Głogówka. Jest to dzieło wrocławskiego malarza Alberta Helma, wykonane w 1942 r. Obecnie ratusz jest siedzibą władz Głogówka.
Kolumna Maryjna – mieści się w północnej części rynku, jest dziełem nieznanego artysty, przedstawia Madonnę z Dzieciątkiem. Powstała około 1677 roku i należy do najstarszych tego rodzaju obiektów na Śląsku. Na jej cokole widnieje łacińska inskrypcja „Maryjo, Matko łaski, Matko miłosierdzia, broń nas od wroga i przyjmij w godzinę śmierci”. W 1937r.władze nazistowskie ściągają figurę pod pretekstem renowacji i kierują ją do Wrocławia. Rzeźba zostaje odnaleziona w 1968r. we wrocławskiej parafii Sobótka. Ówczesne władze Głogówka nie wyrażają jednak zgody na osadzenie kolumny w historycznym miejscu, dlatego po czasowym eksponowaniu w prezbiterium kościoła oo.franciszkanów, zostaje ona ustawiona przy południowej nawie świątyni. Dopiero w 2003r. kolumna wraz z odrestaurowaną figurą wraca na głogówecki rynek
Kamieniczki – Rynek – głogówecki rynek jest czworobokiem z centralnie położonym renesansowym ratuszem. Z rynku rozchodzą się promieniście trzy drogi prowadzące do dawnych przedmieść, a także małe krótkie, gęsto rozbudowane dróżki stanowiące rodzaj urbanistycznego obrzeża. Większość rynkowych kamieniczek utrzymana jest w stylu barokowym. Najokazalszą jest tzw. dom Sebastiniego z bogatym sztukateryjnym zdobieniem. Mieszkał tu czasowo malarz morawski Franciszek Sebastini, który przyozdobił freskami obydwa kościoły oraz kaplicę w zamku Oppersdorffów.
Oberża – w pobliżu bramy zamkowej znajduje się niewielki budynek, zwany oberżą. Wzniesiony w 1765r., a utrzymany w stylu barokowym, stanowił zapewne jedną z pierwszych głogóweckich restauracji.
Gliniana Górka – znajduje się na trasie Głogówek – Prudnik w odległości ok. 3 km od miasta. Kaplica została wzniesiona w 1638r. na pamiątkę przyjęcia przez głogóweckich protestantów wiary katolickiej. Obecny murowany budynek pochodzi z 1779r. i jest dziełem Henryka Ferdynanda Oppersdorffa. Mieszkańcy Głogówka i najbliższych okolic upamiętniają doroczną majową procesją tradycję religijnego pojednania dokonanego przed wiekami. Pośrodku ołtarzowego retabulum kościółka umieszczony jest obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, zwany też Matką Boską Wspomożenia Wiernych, szeroko czczonej na Śląsku.
Replika Grobu Pańskiego z Jeruzalem - kopia Bożego Grobu w Jerozolimie ufundowana przez hrabiego Jerzego III Oppersdorffa w 1634 roku. Obiekt ten na skutek pożarów, które nawiedzały miasto był trzykrotnie restaurowany, co pociągnęło za sobą znaczne odstępstwa od palestyńskiego oryginału.
Kościół pod wezwaniem św. Bartłomieja Apostoła wzniesiony w XIII wieku, wskutek zniszczeń i pożaru przebudowywany i modernizowany. Jego obecny wystrój jest dziełem malarza Sebastiniego i rzeźbiarza Schuberta, którzy w latach 70-tych XVIII wieku zatrudnieni zostali przez ówczesnego prałata świątyni. Na szczególną uwagę zasługuje zamykająca prezbiterium dwukondygnacyjna nadbudowa chrzcielnicy z bardzo sugestywnymi sylwetkami Adama i Ewy opierających się o glob ziemski. Z północną ścianą prezbiterium sąsiaduje kaplica Oppersdorffów pochodząca z XVI wieku. W jej krypcie spoczywają szczątki wielu członków tego rodu. W kaplicy mieści się również okazałe marmurowo-alabastrowe epitafium Jerzego III, pierwszego ordynata rodu.
Kościół franciszkanów wraz z przylegającym kompleksem mieszkalnym, pochodzi z XIII wieku. Był on od zarania dziejów związany z zakonem minorytów sprowadzonym z Czech. W 1765r. kościół padł ofiarą potężnego pożaru, który nawiedził miasto, a jego modernizacji podjęli się Franciszek Sebastini i Józef Schubert. Osobliwością świątyni jest Domek Loretański, wzniesiony w 1630r., stanowiący replikę domu świętej rodziny z Nazaret. Pierwotnie usytuowany był poza murami kościoła. Po zniszczeniach dokonanych w czasie wojny 30-letniej zaanektowano kaplicę w obręb świątyni, tworząc ewenement architektoniczny - kościół w kościele. W jednej z wież kościoła, zwanej majoracką, umieszczony został Dzwon Ósmej Godziny, fundacja Jerzego III Oppersdorffa, wiążąca się z epidemia dżumy, która zdziesiątkowała mieszkańców miasta. Dzwon ten wywieziony w 1942r. i przeznaczony przez nazistów na cele zbrojeniowe powrócił w 2001r. na swe pierwotne miejsce.
Kościół cmentarny pod wezwaniem św. Krzyża zbudowany został w 1705r. z fundacji głogóweckiej mieszczanki Anny Pietruszki. Zewnętrzna elewacja jest jednym z nielicznych na naszym terenie przykładów muru pruskiego. Kościółek posiada bardzo urokliwe zadaszenie, przebiegające w połowie jego korpusu, które podobnie jak cały dach obiektu kryte jest gontem. W jego podcieniach rozmieszczone zostały malowane na drewnie stacje drogi krzyżowej. Wewnątrz świątyni mieści się XVII w. zespół polichromowanych drewnianych rzeźb przedstawiających figury ukrzyżowanego Chrystusa, Matki Boskiej Bolesnej, św. Jana, a także Pieta wzorowana na Michale Aniele.
Kościół pw. św. Mikołaja wzniesiony w 1773r. przez Henryka Ferdynanda Oppersdorffa wraz z budynkiem szpitalnym położony jest na trasie wylotowej prowadzącej do Prudnika. Skromne wyposażenie wnętrza kościoła mieści jeden z nielicznych sygnowanych obrazów przez Sebastiniego, przedstawiający św. Mikołaja, a także ciekawy dwunastoramienny żyrandol-pająk, zwieńczony dwugłowym habsburskim orłem.
